This story is a bit special: it’s the first time Jox is writing the story for a photo I took.

I had to re-read it again to understand what it was about, which formed an interesting backstory in my head about the characters. 

(Read the story, below.) 

“Sir, wala talaga. Masyado nang malalim. Nawala na.” Ngayon, naniniwala na ako. Alam kong hindi na ako magiging tama.

​Naka-anim na beses sumisid na may tagal na halos tig-lilimang minuto si Kuya Bong. Sa pang-anim ay alam kong sumuko na s’ya. Gusto ko pa sanang pilitin ulit s’yang sumisid sa huling pagkakataon, kaso tatlong beses na akong nangakong titigil na ako. Kame.

Nakakahiya na. Alam kong pagod na din yung tao. 

Medyo nanghinayang na rin ako sa binayad ko sa kanya. Isang libo rin kada sisid. Naisip ko, kung matapang lang sana ako at kung kaya kong lumangoy ng ganung kalalim, sana ako nalang ang sumisid. Pero sabi mo nga, duwag ako. Kung sabagay, totoo naman yun.

Kaya ngayon, wala na talaga. Tatanggapin ko na lang.

Hindi ko na iyon maibabalik ulit sa’yo. Pero siguro okay na rin yun. Ikaw naman ang nagtapon sa dagat nun eh. Hindi ako.

​Read this story on Instagram: TWO50TWO.